کد مطلب:18751 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

كسي كه احساس حقارت مي كند و خود را از ديگران كمتر مي بيند، چه روشي به بازيافت شخصيّت او مي انجامد؟

اين احساس با تحليل هاي گوناگوني به نتيجه مي رسد. بايد هر كس در هر مورد خود را مطالعه كند و از همان راه، به درمان بپردازد.
1. گاه ريشه خود كم بيني در مقايسه هاي بي مورد و غلط اطرافيان در دوران كودكي، مي باشد يعني به جاي آنكه رقابت صحيح ايجاد كنند و بگويند تو از ديگري كمتر نيستي پس چرا تلاش نمي كني پيوسته تلقين كرده اند بيچاره! ببين فلاني چه كرد، چه نمره اي گرفت و تو...
اينجا بايد گذشته را فراموش نموده و به قابليّت هاي خويش فكر كنيم. آن وقت خواهيم ديد كه چيزي از ديگران كم نداريم!
2. گاهي چشم دوختن به امكان ديگران، ما را از امكان خويش غافل مي كند در قرآن مي خوانيم «و لاتتمنّوا ما فضّل الله به بعضكم علي بعض; هرگز تمناي برتريهايي كه خداوند برخي را بر برخي داده است نكنيد...». چرا؟ چون دنياي مادّي و نيازهاي متفاوت استعدادهاي متفاوت مي طلبد. همه اجزاي يك اتومبيل نمي توانند به اندازه هم باشند. زيرا آنگاه حركت نخواهد كرد. امّا اين تفاوت ها دليل افتخار و برتري جويي نيست. چون از انسان به اندازه داده ها مي خواهند. هر كه بامش بيش برفش بيشتر و تازه راه بسته نيست و خداوند در قرآن فرموده است «واسئلوالله من فضله; از خداوند و از فضل او درخواست كنيد».
3. پس جايي براي حقير داشتن خويش نيست! چون انسان بنابر مقام انساني خويش بالقوه داراي استعدادهاي عظيمي است كه بايد آنرا كشف و استخراج كند. و اگر

ـ9ـ
اين انسان با ايمان و باور گره بخورد و نام مؤمن را بگيرد آنگاه حرمتي مي يابد كه پيامبر((صلي الله عليه وآله)) فرمودند كه حرمت مؤمن از كعبه برتر است. او ظرف عشق و معرفت حق و اتصال با كانون قدرت و علم است. پس قيمتي بس بزرگ مي يابد. كه به قول پيامبر((صلي الله عليه وآله)) قيمت تن شما است پس ارزش روح چقدر است؟
4. در مرحله اي از سلوك مؤمن چه بهتر كه آدمي خودش را كسي نبيند! چرا كه هر چه دارد از خداست و اين تواضع ناميده مي شود و بسيار پسنديده است.

(بخش پاسخ به سؤالات )


ـ10ـ